Η 3η Δεκεμβρίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (International Day of Persons with Disabilities). Είναι μια ημέρα αγώνα, διεκδίκησης και κοινωνικής διαμαρτυρίας, όπως υιοθετήθηκε το 1992 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, έχοντας ως σκοπό να υπενθυμίσει στις κυβερνήσεις και σε όλους πολίτες το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία στην πλήρη συμμετοχή στην κοινωνία.
Δεν υπάρχει ίσως καταλληλότερο παράδειγμα ανθρώπου που διεκδικεί αυτήν την ίση συμμετοχή από ένα 15χρονο παιδί που μεγαλώνει στην Θράκη και διαπρέπει στα θρακιώτικα γήπεδα. Ο λόγος για τον Μπόρις Μουαρντουιν, στέλεχος της ομάδας Κ20 του Εθνικού Αλεξανδρούπολης οπου αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Β’ Κατηγορίας ΕΠΣ Έβρου αλλά εδώ και λίγο καιρό, στέλεχος και της Μεικτής Ομάδας Νέων της ΕΠΣ Έβρου.
Ο Μπόρις (δεύτερος από δεξιά στους όρθιους στην κεντρική φωτογραφία της φωτογράφου Παναγιώτας Τσικάκη) είναι το μεσαίο παιδί από μια οικογένεια Παλλινοστούντων από το Αλαβέρντι της Αρμενίας, που βρέθηκαν στην Θράκη στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Γεννήθηκε το 2000 και έχει μια μεγαλύτερη αδερφή που σήμερα είναι 20 ετών και άλλη μια μικρότερη κατά ένα έτος. Εκ γενετής είχε κάτι διαφορετικό σε σχέση με όλα τα άλλα παιδιά: δεν διέθετε δεξί χέρι.
Η μητέρα του, μιλώντας στο ThrakiSportS, περιέγραψε τον αγώνα που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν σαν οικογένεια για να μεγαλώσουν τρία παιδιά. «Εγώ δεν ξέρω από ποδόσφαιρο, εγώ ξέρω ότι είναι καλό παιδί και θέλει να είναι και καλός μαθητής. Δεν τον στρέψαμε εμείς στο ποδόσφαιρο, ο ίδιος ήρθε μια μέρα και μας είπε ότι ήθελε να γραφτεί σε ομάδα και να ξεκινήσει να παίζει μπάλα. Φτωχή οικογένεια είμαστε εμείς, αλλά το προσπαθήσαμε. Παρακολουθεί τις προπονήσεις, αλλά έχει ως προτεραιότητα τα μαθήματά του. Το ότι είναι καλός ποδοσφαιριστής δεν είναι κάτι που μπορώ εγώ να κρίνω, αλλά σαν μητέρα χαίρομαι όταν ακούω άλλους να το επισημαίνουν», μας είπε η ίδια.
Άλλωστε, το ότι είναι καλός παίκτης το επιβεβαιώνει η κλήση του στην Μεικτή Ομάδα Νέων της ΕΠΣ Έβρου. ο Ενωσιακός προπονητής Θανάσης Ζησίδης λέει στο ThrakiSportS: «Έχει κληθεί γιατί το αξίζει απόλυτα. Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται αντιληπτό μέσα στο γήπεδο ότι αγωνίζεται με ένα χέρι. Εμείς από την θέση μας δεν κάνουμε διαχωρισμούς, ούτε όμως και φιλανθρωπία. Αν δεν άξιζε να παίζει, δεν θα έπαιζε. Είναι όμως πολύ καλός παίκτης και για αυτό έχει κερδίσει με το σπαθί του την θέση του στην ομάδα της Μεικτής, όπου μετέχουν οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές του νομού σε αυτές τις ηλικίες».
Ο Μπόρις στην Μεικτή Νέων της ΕΠΣ Έβρου χρησιμοποιήθηκε ως δεκάρι, δείγμα της εντυπωσιακής για την ηλικία του τεχνικής και φυσικής κατάρτισης, αν και στον σύλλογό του, στον Εθνικό, χρησιμοποιείται κυρίως ως αμυντικό χαφ ή στα πλάγια, ανάλογα με τις ανάγκες του προπονητή του Σαρηγιαννίδη. Την περσινή σεζόν ήταν βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος της παιδικής ομάδας του Εθνικού Αλεξανδρούπολης, με τον οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα παίδων της ΕΠΣ Έβρου.
Ο προπονητής του τότε, ο οποίος τον βοήθησε να αναδειχθεί, ήταν ο Πασχάλης Ζαπαρτίδης, σήμερα τεχνικός στην Θράκη Φερών και την γυναικεία ομάδα του ΑΟ Θράκης. «Εγώ τον βρήκα στην ομάδα του Εθνικού. Είχε έρθει, είχε σταματήσει αλλά επέστρεψε πέρυσι. Αμέσως αντιλήφθηκα το ταλέντο του, είναι για την ηλικία του ένας ολοκληρωμένος παίκτης χωρίς κανένα μειονέκτημα σε σχέση με τους αρτιμελείς συμπαίκτες του.Ήταν βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος στην περσινή ομάδα, με την οποία κτακτήσαμε τον τίτλο».
Ο 15χρονος παίκτης είχε αυτό το πρόβλημα από όταν γεννήθηκε, αλλά έμαθε να ζει με την «ιδιαιτερότητά» του. Την απουσία ενός χεριού την αντιμετωπίζει ως κάτι φυσιολογικό και θέλει με τον ίδιο τρόπο να τον αντιμετωπίζουν και οι τριγύρω του. Το τόνισε και ο ίδιος μιλώντας στο ThrakiSportS, όταν τον ρωτήσαμε γιατί δεν κάνει κάποια κίνηση να προωθηθεί σε κάποιον σύλλογο ΑμεΑ και ενδεχομένως να στελεχώσει και την Εθνική Ομάδα. «Είναι κάτι που δεν έχω σκεφτεί, εμένα μου αρέσει και θέλω να παίζω στον Εθνικό και φυσικά να μην αφήνω πίσω τα μαθήματά μου», λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Μάλιστα, ο πρώην προπονητής του Πασχάλης Ζαπαρτίδης αποκαλύπτει: «Πέρα από καλός παίκτης, είναι πολύ ώριμο και κατασταλλαγμένο παιδί, δεδομένης της ηλικίας του. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρσι, σαν σύλλογος, θελήσαμε να κάνουμε κάποια ενέργεια για να αγοράσει ένα τεχνητό μέλος, ωστόσο ο ίδιος όταν έμαθε αυτήν την πρόθεσή μας, το αρνήθηκε ευγενικά. Δεν έχει κανένα κόμπλεξ. Αντίθετα, πιστεύει ότι ενδεχομένως κάτι τέτοιο θα τον εμπόδιζε στην εξέλιξή του. Θέλει να τον αντιμετωπίζουν όλοι ως ίσο προς ίσο, όπως και αυτός τους αντιμετωπίζει. Και αυτή η θέληση τον κάνει ξεχωριστό».
Όσο για τις οπαδικές του προτιμήσεις; «Στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο που παίζεται δεν μου αρέσει δυστυχώς, έτσι όπως είναι. Με ευχαριστεί όμως να παρακολουθώ την Μπαρτσελόνα ή την Άρσεναλ και τον γρήγορο τρόπο με τον οποίο αγωνίζονται».
Ο Μπόρις είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς, τους υπόλοιπους, για τον αισιόδοξο τρόπο που αντιμετωπίζει την ζωή ένα 15χρονο παιδί που γεννήθηκε με ένα χέρι, αλλά αυτό δεν έχει σταθεί εμπόδιο να διαπρέπει στα γήπεδα του Έβρου και της Θράκης γενικότερα, παίζοντας στα ίσια και συχνά βάζοντας… κάτω τους αρτιμελείς συμπαίκτες και αντιπάλους του…
