O 15χρονος Τζελέπης για το συμβόλαιο με Πάνθραξ, τα πρότυπα &τα όνειρά του

Ανταπόκριση από την Κομοτηνή: Δημήτρης Μπακιρτζής

–  Μια συνέντευξη – εξομολόγηση στο ThrakiSportS παραχώρησε ο 15χρονος Γιώργος Τζελέπης, ο μικρότερος σε ηλικία παίκτης που μόλις πριν μία εβδομάδα υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα του Πανθρακικού.

Ο νεαρός γκολκίπερ, που έκανε προπονήσεις με την πρώτη ομάδα μέχρι την αναχώρησή της για την Πολωνία, μίλησε στο ThrakiSportSγια τα συναισθήματά του, τα πρότυπά του αλλά και τα όνειρά του για το μέλλον, ενώ δεν παραλείπει να μιλήσει για τους δασκάλους του και τους ανθρώπους που τον βοήθησαν στην μέχρι τώρα πορεία του.

Μια εβδομάδα μετά την υπογραφή επαγγελματικού συμβολαίου με τον Πανθρακικό, ποια είναι τα συναισθήματα από αυτή την εξέλιξη;

Καταρχήν, είμαι πολύ χαρούμενος για το συμβόλαιο που μου πρόσφερε ο Πανθρακικός για αυτό το λόγο θα ήθελα να πώ στην διοίκηση αλλά και στους προπονητές μου που με πρότειναν ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Περίμενες την πρόταση για το επαγγελματικό συμβόλαιο τόσο σύντομα; Θεωρείς ότι πρόκειται για καταξίωση;

Όχι! Είναι πολύ νωρίς να λέει κανείς κάτι τέτοιο… Σίγουρα είναι μια επιβράβευση. Πιστεύω ότι ανταμείβεται η δουλειά και η προσπάθεια μου όλα αυτά τα χρόνια αλλά δεν μένω σε αυτό… Κρατάω το κεφάλι κάτω και θα συνεχίζω πλέον να δουλεύω ακόμα πιο σκληρά.

Πως αισθάνεσαι που είσαι αυτός που πρέπει να αποτρέπει και όχι να βάζει τα γκολ, που είναι η ουσία του ποδοσφαίρου; Σπανίως παιδιά της δικής σου ηλικίας διαλέγουν κάτι τέτοιο…

Αισθάνομαι λίγο ξεχωριστός, είναι δύσκολη θέση καθώς μετά από εσένα δεν υπάρχει άλλος για να σε καλύψει διότι αν περάσει η μπάλα από εμένα καταλήγει στα δίχτυα. Ναι συμφωνώ ότι δεν επιλέγουν πολύ αυτή τη θέση εμένα, όμως μου αρέσουν τα δύσκολα, για αυτό την διάλεξα.

Από την αρχή αυτήν την θέση είχες επιλέξει ή προέκυψε στην πορεία;

Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο πριν 11 χρόνια, από 4 χρονών, και η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα από την αρχή από την θέση του τερματοφύλακα. Βέβαια ήμουν τυχερός γιατί είχα στο πλευρό μου τον πατέρα μου που ήταν προπονητής. Αγωνίστηκα σε μια τοπική ομάδα και μόλις δημιουργήθηκαν οι ακαδημίες του Πανθρακικού, σε ηλικία επτά ετών, έσπευσα να δοκιμαστώ εκεί.

Ποιο είναι το πρότυπό σου; Κάποιος Έλληνας ή ξένος γκολκίπερ;

Το πρότυπό μου είναι Έλληνας. Είναι ο Αντώνης Νικοπολίδης, γιατί μέσα από την συνεχή δουλειά και με υπομονή κατάφερε πάρα πολλά πράγματα στην καριέρα του, έφτασε να αναδειχθεί πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική και όποια δυσκολία και αν συνάντησε, δεν το έβαλε κάτω…

Αυτήν την στιγμή, ποιος είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο;

Αυτήν την στιγμή θεωρώ καλύτερο τερματοφύλακα τον Νόιερ, της Μπάγερν και της Γερμανίας, γιατί όπως φάνηκε και στο Μουντιάλ είναι ολοκληρωμένος.

Μιας και μιλάμε για Μουντιάλ, πιστεύεις ότι αναβαθμίστηκε ο ρόλος του τερματοφύλακα μετά από το Παγκόσμιο Κύπελλο;

Ναι, πιστεύω  ότι αναβαθμίστηκε γιατί οι τερματοφύλακες είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο και βοήθησαν πολύ τις ομάδες τους. Και ως Έλληνες το διαπιστώσαμε για τα καλά αυτό…

Πράγματι….  Άρα τελικά, το αιώνιο ερώτημα: Γεννιέσαι τερματοφύλακας ή γίνεσαι;

Γίνεσαι! Χρειάζεται το ταλέντο και αυτό οφείλεις να το έχεις, αλλά δεν φτάνει μόνο το ταλέντο. Θέλει δουλειά και πολλές θυσίες για να επιτύχεις τους στόχους σου.

Και φανταζόμαστε για ένα 15χρονο παιδί θα είναι πολλές αυτές οι θυσίες και σίγουρα δεν θα ήταν όλα ρόδινα…

Όχι βέβαια. Για παράδειγμα και τραυματισμούς έχω περάσει και μάλιστα, η χειρότερη μου στιγμή ήταν ένα χτύπημα στο κεφάλι. Ωστόσο το ξεπέρασα γρήγορα χάρη στην βοήθεια του ιατρικού επιτελείου και της οικογένειας μου.

Είπαμε για την χειρότερη στιγμή! Η καλύτερη;

Θα πω δύο… ή μάλλον τρεις. Όταν κλήθηκα για πρώτη φορά στην εθνική, όταν έκανα την πρώτη μου προπόνηση με την μεγάλη ομάδα του Πανθρακικού. Και πλέον τώρα που υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο…

Ο επόμενος στόχος ποιος είναι; Τι όνειρα κάνεις για το μέλλον;

Περιμένω πώς και πώς το ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα και ελπίζω να το πραγματοποιήσω. Βέβαια, είναι νωρίς ακόμα, αλλά ο στόχος μου είναι να παίξω ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο.

Έχεις πάντως τον καλύτερο δάσκαλο για να πετύχεις κάτι τέτοιο, τον Γιάννη Πλαβούκο, ίσως τον κορυφαίο προπονητή τερματοφυλάκων στην Ελλάδα, που έχει βγάλει τερματοφύλακες και τερματοφύλακες…

Ότι και να πω για τον κύριο Γιάννη είναι λίγο. Είναι πολύ καλός στην δουλειά του και μας βοηθάει πάρα πολύ. Είναι τιμή μου να προπονούμαι μαζί του. Έχει τρομερό ασκησιολόγιο. Μπορεί να είμαι μικρός, αλλά μπορώ να πω με θάρρος ότι είναι ο καλύτερος προπονητής τερματοφυλάκων στην Ελλάδα και ότι το έργο του ξεπερνάει τα σύνορα μας. Γενικώς είναι όλος ο όρος του δασκάλου, καθώς εκτός από το πόσο πετυχημένος είναι στον τομέα του είναι και καλός άνθρωπος. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ για την στήριξη του προς το πρόσωπο μου και ελπίζω κάποια μέρα να τον κάνω περήφανο και να τον βγάλω ασπροπρόσωπο!

Πιο πριν, ποιοι άλλοι προπονητές σε σε βοήθησαν για να φτάσεις εώς εδώ;

Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Γιωργο Mπακιρτζίδη, τον παλιό μου προπονητή τερματοφυλάκων, που μου έμαθε την θέση! Γενικά, είχα φανταστικούς προπονητές και ανθρώπους γύρω μου για αυτό νιώθω ευλογημένος και τους ευχαριστώ. Με βοήθησαν πολλοί άνθρωποι και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου τους φίλους μου και όλους εκείνους του ανθρωπους που με στήριξαν στις δύσκολες στιγμές μου.

Ένα τελευταίο ερώτημα. Αλήθεια, ένα παιδί της δική σου ηλικίας πώς αισθάνεται κάτω από τα γκολπόστ πριν την εκτέλεση ενός πέναλτι; Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι… Τι σκέφτεσαι εκείνη την ώρα;

Έρχονται στο μυαλό σου τι σου έχει μάθει ο προπονητής για τις εκτελέσεις πέναλτι. Προετοιμάζεσαι, κοιτάς τον αντίπαλο στα μάτια και περιμένεις…